Accelerated Experiential Dynamic Psychotherapy (AEDP) is een integratief model van psychotherapie dat gekenmerkt wordt door:

 

 

De basispremisse waarvan Diana Fosha uitgaat is dat ons zenuwstelsel zo georganiseerd is dat we ons beter kunnen voelen dan gewoon goed (Damasio, 2018) en kunnen bloeien (flourishing). Bij AEDP richt de focus van de therapeutische relatie zich op het creëren en ervaren van correctieve relationele ervaringen in het hier-en-nu. Het expliciet bevestigen en vieren van dat wat echt en goed is staat centraal, evenals het authentiek verbinding maken met de cliënt door middel van self-disclosure van de therapeut in het hier-en-nu. 

 

Concreet betekent dit dat vanaf het eerste moment in de therapie de therapeut expliciet veilige hechting inbrengt in de therapeutische relatie. De therapeut is gericht  op de 'glinsteringen' van cliënten op de momenten dat ze veerkrachtig zijn of bij emoties die anderszins als kloppend ervaren worden door de therapeut en die terug te geven, te spiegelen zoals een ouder dat bij zijn/haar kind doet.

 

Het gezamenlijk ervaren van ‘kloppende’ emoties en het hierop focussen wordt metatherapeutic-processing genoemd en gaat verder dan waar de meeste therapieën stoppen.